Polecam film, polskie miasto w Chinach.
https://drive.google.com/file/d/1PmGF2PQPPLjQaarpsTzrT3nHmZbgd7N0/view
———————————————————-
Piąta konferencja prasowa na temat zapobiegania i kontroli epidemii w Harbinie (11 kwietnia 2020 r.)
http://www.harbin.gov.cn/art/2020/4/11/art_15701_892934.html
Aktualne dane o Harbinie : http://data.harbin.gov.cn/
Burmistrz Harbina Sun Zhe
Sun Zhe, mężczyzna, obywatelstwo Han, urodzony w październiku 1963 r., Urodzony w Longkou, Shandong, dołączył do pracy w sierpniu 1985 r., Dołączył do Komunistycznej Partii Chin w marcu 1984 ,1981.09—1985.08 Harbin Institute of Civil Engineering, Department of Urban Construction, Water Supply and Drainage; 1985.08—1996.02 Harbin Institute of Civil Engineering, nauczyciel Wydziału Urbanistyki Inżynierii Środowiska, Sekretarz Oddziału Party, Dyrektor Biura Sekcji Nauczania i Badań Inżynierii Środowiska (w latach 1988.09—1991.01, Harbin Institute of Civil Engineering, Municipal Engineering Engineering Wydział inżynierii środowiska studium pracy, uzyskał tytuł magistra inżyniera) 1996.02-1999.07 Zastępca sekretarza Oddziału Partii i zastępca dziekana Szkoły Inżynierii Środowiska Miejskiego, Harbin University of Architecture (W okresie: 1996.02-1999.01, studium pracy inżynierii miejskiej w Szkole Inżynierii Środowiska Komunalnego, Harbin University of Architecture
Uzyskał doktorat z inżynierii); 1999.07-2000.02 Asystent burmistrza miasta Jiamusi;
2000.02-2000.10 Członek grupy partyjnej i asystent burmistrza miasta Jiamusi ; 2000.10-2007.01 Zastępca burmistrza i członek grupy partyjnej rządu miasta Jiamusi (w okresie: 2002.12-2005.06 Harbin Industry Uniwersytet i Jiamusi Enterprise Group Stacja badań podoktoranckich do prac badawczych);
2007.01—2010.04 Stały Komitet Komitetu Miasta CPC Jiamusi, zastępca burmistrza samorządu, zastępca sekretarza Grupy Partii 2010.04—2010.05 Zastępca sekretarza Komitetu Miasta Jiamusi CPC, gmina Sekretarz partii i kandydat na burmistrza 2010.05—2013.12 Zastępca sekretarza komisji miejskiej CPC Jiamusi, burmistrz i sekretarz partii rządu gminy 2013.12—2014.01 Zastępca sekretarza komitetu miejskiego Qiqihar Komunistycznej Partii Chin, sekretarz partii samorządu miejskiego i kandydat na burmistrza;
2014.01–2014.02 Komunistyczna Partia Chin Zastępca sekretarza komitetu partii miejskiej, sekretarz grupy partyjnej, zastępca burmistrza i pełniący obowiązki burmistrza
samorządu miejskiego ; 2014.02—2015.04 Zastępca sekretarza komitetu miejskiego Qiqihar Komunistycznej Partii Chin, burmistrz i sekretarz partii samorządu miejskiego;
2015.04.2015.06 Sekretarz komitetu miejskiego CPC Shuangyashan i komisja ludowa Stałego Komitetu Ludowego Stałego Komitetu;
2015.06-2017.12 Sekretarz Komitetu Miejskiej Partii CPC Shuangyashan, dyrektor Stałego Komitetu Miejskiego Kongresu Ludowego (w latach 2016.04-2017.07, jednocześnie jako dyrektor Szkoły Partyjnej Miejskiego Komitetu Partyjnego i dziekan Miejskiej Akademii Kadr Administracyjnych);
2017.12-2018.01 Sekretarz Komitetu Partii Miejskiej CPC Shuangyashan Partii Komunistycznej Shuangyashan (2015.04) jako pierwszy tajny Komitet Partii Okręgu Armii Shuangyashan ;
2018.01—2018.03 Zastępca sekretarza komitetu miejskiego Harbin Komunistycznej Partii Chin, sekretarz partii, zastępca burmistrza i pełniący obowiązki burmistrza
samorządu miejskiego ; 2018.03 — zastępca sekretarza komitetu miejskiego Harbin Komunistycznej Partii Chin, burmistrz i sekretarz partii samorządu miejskiego.
członek 11. i 12. komitetu prowincji .
AJ/
Rozpoczął się Tydzień Polski w Harbinie 12-16.04.2018 r.
Tang Li CRI / Zosia /z którą przecinaliśmy wstęgę w dniu powstania Dolnośląskiego KLubu Harbińczylka, relacjonowała niżej wymienione spotkanie, przekazała te informacje na mój mail, prosiła o przekazanie członkom naszego Klubu serdeczne pozdrowienia, ponadto zapewniła mnie,że jak będzie w Polsce to z wielka przyjemnością spotka się z nami. Za co w imieniu Klubu serdecznie podziękowałem.
A.Jermakow – 亚历山大∙耶尔马考夫
http://polish.cri.cn/1461/2018/04/13/341s139353.htm
Ambasador RP z wizytą na Uniwersytecie Pedagogicznym w Harbinie
http://polish.cri.cn/1364/2018/04/13/341s139364.htm
Ambasador RP w Chinach Wojciech Zajączkowski odwiedził w piątek Uniwersytet Pedagogiczny w Harbinie.
Znaczenie harbińskiej uczelni w rozwoju stosunków polsko-chińskich to temat rozmów, jakie prowadził ambasador Zajączkowski z prezydentem Harbinu Sun Zhe oraz sekretarzem partyjnym uniwersytetu Xin Baozhong.
Po spotkaniu z włodarzami uczelni oraz miasta ambasador spotkał się ze studentami filologii polskiej. Zajączkowski wręczył wyróżnienia 3 studentkom, które zwyciężyły w Ogólnochińskim konkursie na przekład polskiej bajki na język chiński. „Uważa się, że bajka przeznaczona jest wyłącznie dla czytelników dziecięcych, ale nie jest to do końca prawda. To gatunek literacki, operujący złożonym językiem, trudną metaforą, a jego tłumaczenie wymaga wysokiej znajomości języka z którego i na który się tłumaczy” – powiedział.
—————————————————————————————————————————————–
Ks.prof. Bernard Kołodziej z Towarzystwa Chrystusowego opisał na linku TCH http://www3.tchr.org o powstaniu naszego Klubu, ta wiadomość dotarła do Polaków na całym świecie, w związku z czym Dolnośląski Klub Harbińczyka został w szczególny sposób wyróżniony. Należy zaznaczyć, że ks.prof. Bernard Kołodziej jest członkiem Honorowym Dolnośląskiego Klubu Harbińczyka, jesteśmy zaszczyceni i dowartościowani, mając tak wspaniałego człowieka w naszym Klubie.
TCH Powstanie Klubu Harbińczyka
—————————————————————————————————————————————–
—————————————————————————————————————————————–
POLSKIE MIASTO W CHINACH:
https://culture.pl/pl/artykul/harbin-polskie-miasto-w-chinach
inż. Adam Szydłowski
Historia budowy kolei Wschodniochińskiej w latach 1897-1900
W swoim pierwotnym założeniu Kolej Wschodniochińska (nazwa pierwszego odcinka) była eksterytorialnym przedłużeniem Kolei Transsyberyjskiej. Jej powstanie unormowane zostało tajnym sojuszem rosyjsko-chińskim z r. 1896 przeciw agresji japońskiej. Formalnym właścicielem linii była rosyjska spółka akcyjna, która kolej zbudowała, ale 100% akcji tej spółki należało do rządu ( carskiego Ministerstwa Finansów). Akcje te jednak w okresie późniejszym mogli nabywać zarówno Chińczycy, jak i Rosjanie poprzez Rosyjsko-Azjatycki Bank w Chabarowsku. Zgodnie z podpisaną umową po 80 latach kolej miała przejść na własność Chin, ale mogła też być wykupiona wcześniej tj. po 36 latach od zakończenia budowy.
Pierwszy odcinek tej kolei o długości 726 km prowadził z Manczuoli[1] przez Harbin do Suifenhe[2]. Drugi odcinek zwany Koleją Południowomandżurską o długości 705 km połączył Harbin z Port Artur (obecnie Lushun). Inne dane podaje strona Burkowej. Wg niej pierwszy odcinek ( linia Wschodniochińska) liczył 1 388 wiorst tj. 1 481 km, natomiast drugi z Harbina do Port Artur 980 wiorst, czyli 1 045 km. Burkowa podaje jednak długość torów i koszt budowy jednej wiorsty, odległość geograficzna jest inna.
Długa historia walk i sporów o tą kolej skończyła się dopiero w roku 1953, kiedy to Chiny odzyskały Port Artur, Dalnyj (obecnie Dalian, jap. Dairen) oraz kolej na podstawie traktatu podpisanego przez Stalina i Mao Zedonga w r. 1950 w Moskwie.
Źródło: „Chiny-Leksykon„, Edward Kajdański.
Pierwsze grupy rosyjskich inżynierów kolejowych i geodetów na czele z głównym projektantem linii Aleksandrem I. Jugowiczem przybyły do Mandżurii w lipcu 1897 roku. Do tego czasu zostały stworzone prawne i finansowe podstawy tej wielkiej inwestycji opisane na wstępie.
Natomiast Aleksander Niewiarowicz wraz z grupą budowniczych tej kolei wyruszył 3 kwietnia 1897 r. z portu w Odessie na parowcu „Włodzimierz”. 14 maja bierze kurs z Nagasaki w Japonii na Władywostok, gdzie przypływa 17 maja. Tam formuje się grupa inicjatywna z naczelnikiem wydziału gospodarczego Weberem, która wyrusza do Bedune[3] odległego o 600 wiorst. Cała grupa była uzbrojona, a ponadto miała ochronę żołnierzy chińskich i rosyjskich z uwagi na grasujące w Mandżurii bandy hunchuzów-lokalnych bandytów. Wyjazd tej wyprawy nastąpił 28 czerwca, a więc po 5 tygodniach pobytu we Władywostoku. Oto jej skład:
- Naczelnik Weber
- 4 zastępców jego, czyli starszych agentów
- 1 technik kolejowy
- 3 starszych dziesiętników i 4 młodszych
- 1 poseł chiński-przedstawiciel rządu
- 2 tłumaczy
- 1 lekarz i 4 felczerów
- 1 sekretarz
- 50 żołnierzy rosyjskich
- po 3: kowali, stolarzy, ślusarzy, rymarzy, malarzy, krawców,
- 6 kucharzy.
Na stacji kolejowej we Władywostoku oczekiwał już Aleksander Jugowicz i jego pomocnik Ignatius oraz wielu członków zarządu kolei chińskiej.O godz. 11.00 pociąg składający się z 8 wagonów wyruszył do odległego o 150 wiorst Nikolska, gdzie przybył o godz. 17-tej.
Źródło:Pamiętnik Aleksandra Niewiarowicza
Oddajmy dalej głos autentycznym zapiskom Aleksandra Niewiarowicza, który po z górą 100 latach przemówi własnym językiem publicznie. Trzeba jednak pamiętać, że musiał on całe swoje zawodowe życie posługiwać się językiem rosyjskim, stąd liczne rusycyzmy i błędy językowe. Do dat trzeba dodawać 12 dni (kalendarz gregoriański), ze swej strony dodałem jedynie znaki interpunkcyjne. Oto jak wygląda przykładowa strona z tego diariusza-czas odcisnął swoje piętno- z blisko 300 zapisanych drobnym pismem stron 99% daje się odczytać, aczkolwiek trzeba czasami włoży sporo pracy w rozszyfrowanie niektórych fragmentów.
Ta część pamiętnika ten będzie ilustrowana oryginalnymi grafikami chińskimi z XIX wieku pochodzącymi z notatnika Aleksandra. Wykonane tuszem i kolorowane mimo upływu ponad 100 lat zachwycają wysokim poziomem artystycznym, a niektóre także realizmem w przedstawianiu scen rodzajowych. Rysunki te nigdy nie były reprodukowane, ani też pokazywane komukolwiek. Oryginały mają wymiary 90×140 mm i są malowane na kartkach oprawionego w płótno notesu. Wydaje się, że autorami ich było conajmniej dwóch miejscowych artystów.
Zamieszczam także projekt okładki do ewentualnego wydania tych memuarów drukiem, ale jedynie w przypadku znalezienia sponsora. Za sfinansowanie druku 250-300 egzemplarzy jestem gotów rozstać się z oryginałami grafik chińskich.
Pomocna może być także zał. historyczna mapa na której znajdziemy większość miejscowości wymienionych w pamiętniku. Jest więc i Nikolsk Ussuryjski i Kirin (chin. także Jilin), tu w pisowni rosyjskiej jako Giryń, a także inne miasta i linie kolejowe-ussuryjska, transsyberyjska i wschodnio-chińska.
Dlaczego Aleksander zdecydował się na podpisanie 3-letniego kontraktu na tak niebezpieczne i ryzykowne przedsięwzięcie? Decydowały względy finansowe-rząd rosyjski potrzebując fachowej siły roboczej płacił tego rodzaju pracownikom kontraktowym bardzo dobrze. A pracy w kraju, czy nawet w samej Rosji dla Polaka i katolika nie było. Proponowano mu przejście na prawosławie i natychmiastową, dobrą posadę zawiadowcy dużej stacji. Na to się jednak nie godził i to była główna przyczyna wyjazdu do dalekiej Mandżurii. Jego synowie-Wacław miał wówczas 18 lat, a Stefan 13, potrzebowali środków na dalsze kształcenie się, a cała rodzina stabilności finansowej.
Zespół budowniczych kierowany przez A. Jugowicza rozpoczął badania terenowe w kierunku północnym (Sisicar)[4] oraz południowym na Bodune[3] i Ningutu.[5] Ostatecznie wybrano kierunek północny ze względów technicznych i ekonomicznych.
Jednocześnie podjęto działania w celu zapewnienia transportu materiałów niezbędnych do rozpoczęcia budowy. Warunki były niezwykle trudne z uwagi na brak dróg. Linia Trans-bajkalska nie była jeszcze gotowa, a Ussuryjska utknęła w najtrudniejszym miejscu zwanym przełęcz Kecksirska. Rozpoczęto zatem budowę od Charbina zapewniając transport rzeką Sungarą oraz Amurem i rzeką Ussuri na których uruchomiono specjalne parowce kolejowe.
Do lata 1900 roku wybudowano 1300 km nowej linii działając w skrajnie trudnych warunkach, które bliżej poznamy z relacji naocznego uczestnika tych wydarzeń Aleksandra Niewiarowicza.
Jednakże latem 1900 r. wybuchło w Chinach tzw. powstanie bokserów-straż kolejowa i personel heroicznie bronił obiektów kolejowych, ale i tak 80% linii zostało opanowanych przez powstańców. Jedynie 400 km linii wyszło bez szwanku. Na pozostałych odcinkach spalono budynki stacyjne, splądrowano składy, zniszczono linie telegraficzne oraz kopalnie węgla. Zniszczenia te szybko odbudowano, a budowę całej linii zakończono w październiku 1901 r. Regularny ruch pasażerski i towarowy rozpoczęto 1 lipca 1903 roku. Oto pierwszy przewodnik po linii zawierający także rozkłady jazdy. Gdyby nie powstanie bokserów linia zaczęłaby działalność 1,5 roku wcześniej.
W toku budowy powstały 1464 mosty, w tym największy nad Sungarą[6], 9 tuneli, z tego 2 ponad 3 km. Dwukierunkowy tunel khingański był unikalnym dziełem inżyniera N.N. Boczarowa. W budowie brało udział 200 tys. chińskich robotników, którym zapewniono opiekę medyczna i odszkodowania w razie wypadków.
Budowa wymagała wybudowania setek obiektów pomocniczych jak kopalni węgla, zakładów obróbki kamienia, lokomotywowni i innych warsztatów.
Źródło:”Chinese Eastern line: history of construction and operation” by Burkova Valentian Fedorovna, director of Far Eastern line history museum (Khabarovsk). Tamże pełna historia CEL od 1892 do 1950 r.
[1]-Manczouli, obecnie Manzhouli, sąsiaduje po stronie rosyjskiej z Zabajkalskiem, to początek linii Kolei Wschodniochińskiej poprowadzonej najkrótszą trasą do Władywostoku.
[2]- Suifenhe, dawniej ros. nazwa Пограничная tj. Pograniczna, po stronie rosyjskiej miasto Grodekowo.
[3] wg zał. mapy- Bodune, chin. Sing-tschong, inne nazwy: Jilin Sheng, Petuna,Po-tu-no,Sincheng,Fu-yu-hsien,Fu-yü-chen,Hsin-ch’eng-hsien,Fu-yu-chen,Po-tu-na,Hsin-ch’eng,Betuna,Fu-yü-hsien. Na mapach aktualnie trzeba szukać FUYU (nazwa pochodzi od starożytnej grupy etnicznej żyjącej w płn. Mandżurii-są uważani za przodków Koreańczyków).
Na tym obszarze oraz w części obecnej Syberii, znajdowało się także przed wiekami pre-koreańskie państwo Kogurjo, które istniało ponad 700 lat. Zostały po nich wspaniałe zabytki i grobowce zawłaszczone przez Chiny.
[4]obecnie Xiji, inne nazwy: Sitsichang,Hsi-chi,Hsi-chi-ch’ang,Hsi-chi-chen
[5] Ningutu-obecnie Ning’an, inne nazwy: Ning-an-chen,Ninguta,Ning-ku-t’a,Ninan,Ning-an-hsien,Ningata
[6]- Sungari (mandżur.), chińska nazwa Songhuajiang, czyli „Rzeka Sosnowych Kwiatów.” Prawy dopływ Amuru o dł. 2000 km płynie m.in. przez Jilin i Harbin. Żeglowna od Jilinu do ujścia do Amuru przez siedem miesięcy w roku.
—————————————————————————————————————————————–
Drodzy Czytelnicy strony, w kolejnych załącznikach znajdują się fotografie upamiętniające lato, oraz szczególnie mroźną zimę / ok. – 45 o C /, nad rzeką Sungarii, a także fotografie ukazujące ulice Harbina.
A.Jermakow- 亚历山大∙耶尔马考夫
DOLNOŚLĄSKI KLUB HARBIŃCZYKA -下西里西亚 “哈尔滨人” 俱乐部 
